Δωρεάν διαδρομή [η]

Γέννα

Και το όνομα αυτής Ζωή
όπως συνελήφθη τη μέρα
που γιορτάζει η Αγία
Ζωή
Και άν και το όνομα αυτής Ελισάβετ
Eli Sha Vet
Ο Κύριος έδωσε το Λόγο του
Και αν και το όνομα αυτής Μαρία
Μαριάμ
Πικρή θάλασσα Δέσποινα
όμως το όνομα τής Ζωή
και Κόρη
Όπως το κάθε παιδί
αγόρι ή κορίτσι
είναι τούτη η κόρη
Γιατί στην αρχή βγήκα
εγώ
πικρή θάλασσα
αδιαίρετη
που γέννησα
και γεννήθηκα.
Γιατί έδωσα λόγο
και μου δόθηκε.

(30 Σεπτεμβρίου '87)

Αρσενικός

Ένα είναι βέβαιο:
αν πω μαύρο
εσύ θα πεις λευκό.

Σαν το σκύλο μου τον Έκτορα
αρσενικός
κυριαρχικός
ενίοτε επιθετικός
πάντοτε δε υποψιασμένος.

Να μή προσπελάσω
τον ζωτικό σου χώρο.
Δείχνεις τα δόντια σου.

Να μη σε πλησιάσω.
Γυρνάς την πλάτη
κι έτσι πάντα
έχεις τον τελευταίο λόγο
φεύγοντας.

Μια σφιχτή γροθιά θυμωμένα αγκάθια,
σαν τους δεινόσαυρους
κυριαρχείς κι εκλείπεις.

(Οκτώβρης '87)

Ζευγάρι

Ε, να ήμουν ξανθός Νορβηγός
ερωτευμένος με ψηλή Μασάϊ
έβενος ως νύχτα
λυγερή σαν καμηλοπάρδαλη
εκατό βαρύτιμοι κρίκοι ο λαιμός της
το μικρό τρυφερό κεφάλι της να βαστάζουν

- ε, τότε τις πέντε νορβηγικές λέξεις
που θα μάθαινε η αγαπημένη μου
εκατό θα τις περνούσε ο έρωτάς μου
σαν τους κρίκους του μακριού λαιμού της
κι έκπληχτο και τρυφερό το βλέμμα της
σκεφτικό θα μασούλαγε τις πέντε λέξεις μου.

Μα τι να το κάνω
που είσαι λευκός κι αρσενικός
κι απόμακρος πολύ
καθώς μας χωρίζει
η απεραντωσύνη της κοινής μας γλώσσας!

(11 Νοεμβρίου '87)

Δωρεάν διαδρομή [ζ]

Ἁπλή ἀριθμητική γιά χαμαιλέοντες

Ἐνίοτε ἑκατό ἐτῶν σβήνεις
ἄλλοτε μόλις πέντε ἀνάβεις
ἐνίοτε γιορτάζεις
κάποτε ξοφλεῖς λυπητερές.

Ὅμως ποτέ αὐτό τό ἑκατό
κι αὐτό τό πέντε
δέ γίνονται ἕνα
ἄθροισμα
ἕνα, ἄς ποῦμε, ἑκατόν πέντε.

Χαμαιλέοντας χάνεσαι, ἀφανίζεσαι
πάνω στήν προοπτική τῶν πραγμάτων
λές κι ὁ βίος
ποτέ δέν γίνεται βιός
ἐξόν σπαταλημένος γενναιόδωρα.

(Ἄνοιξη '87)

Έδέμ 132

(Στόν Νίκο Φωκᾶ)

Στάση Παλμύρα.
Ἔχει τή χάρη του
τό λεωφορεῖο νωχελικό
ἐλέφαντας βαρύς, σκεφτικός
μέσα στή ζούγκλα τῆς Ποσειδῶνος,
καί σύ πάνω του κρεμιέσαι, τραντάζεσαι
ὅμως ἔχεις τό κοπάδι συντροφιά
καί θέα ἀπό ψηλά.

Ἡ θάλασσα τοῦ Φαλήρου πρωϊνή
ἀναδυόμενη ἀστράφτει σά διαφάνεια
πού σύ θά προβάλλεις στό μέλλον
ὅταν κραυγάσεις - Λύτρωσον! Ἀνάπαυσον!
Ἄραγε αὐτή ἡ ἀποταμίευση θά μᾶς στεγάσει
ὅταν τήν ἐπικαλεστοῦμε
σά μοναδική μας ἀσφάλεια; Ἤ μήπως
μήτε αὐτή ἡ κατάθεση ἀρκέσει καί μόνον
ἴχνη ἀπομείνουν στά κόκκαλα
ὅπως σέ γυναῖκες πού θήλασαν γενναιόδωρα
θρυμματίζονται τά κόκκαλά τους εὔκολα;

Ναί, δές ἐκείνη τήν ἑξηντάχρονη, ὄμορφη
ἀκόμα μέ τήν εὐγένεια τῶν κοκκάλων
ξεγυμνωμένη πιά καί ὁρατή,
ἀρκετά μικρότερη ἀπό τόν ἑβδομήντα καί, σύζυγό της,
τό χέρι της προστατευτικά στεγάζει
τό δικό του μέ τίς κηλίδες καί τή βέρα.
Τοῦ παραχωρεῖ τή θέση πού τῆς δίνουν.
Κάποτε αὐτός τή στέγαζε, τῆς ἔδινε τή θέση,
τῆς ἄνοιγε πόρτες.
Τώρα τήν ἀντανακλοῦν
τά μάτια του πρωϊνῆς θάλασσας νερά
καθαρισμένα ἀπό βοριαδάκι,
γαλανά, διάφανα.

Καί τό λεωφορεῖο προχωράει βαρύ
μέ τό πρωϊνό του φορτίο
πολεμικός ἐλέφαντας στή Συγγροῦ.
Μακριά θά μᾶς κατεβάσει
μακριά ἀπό τή μοναδική μας στέγη
τή μέρα.

Ἐσύ κάποτε ἐπιστρέφοντας
κι ἀπ' ἔξω περνώντας
θά τή δείχνεις καί θά λές:
- Ἐκεῖ ἔμενα ἐκεῖ
σ' αὐτή τή μέρα.

(Ἰούνιος - Σεπτέμβριος ' 87)

Δωρεάν διαδρομή [στ]

Video

I. Flash - back

Ὅλοι αἰφνίδια ἔτρεξαν κι ἀγόρασαν βίντεο.
Ὅπως σέ καιρούς πραξικοπήματος, νέφους
πυρηνικοῦ, μεγάλης πείνας ἄδειαζαν
τά ράφια λές καί τρανταζόταν
ἡ γῆ ἤ κάποιος
θεός πέθαινε. Προσκύνησαν.
Μπορεῖ νά ἦταν κονσέρβες τροφῆς
ἀπαραίτητης,
ἴσως ἦταν φιάλες τελευταίου
ἀμόλυντου νεροῦ καί πέρα ἀπ' αὐτό
οὐδέν ἐξόν δίψα αἰώνια. Νά καίει
τ' ἁλάτι πού συντηρεῖ. Ξύλα
γιά φωτιά. Ἀντικατοπτρισμός π' ὁδηγεῖ
πατημασιές μυρμηγκιοῦ στήν ἔρημο.

Ὁρισμένοι πεζοί διερχόμενοι τ' ἀπέδωσαν
σέ πληθωριστικά χαρτιά καί λόγια
ὑποτιμημένα χωρίς ἀντίκρυσμα.
Ἄλλοι σταματώντας στ' ἀπαγορευτικά φῶτα
ψιθύριζαν γιά μεγάλο θανατικό πού κολλοῦσε
γρηγορότερα κι ἀπό ρετσινιά.

II. Flash - forward

Ὅμως, σκέψου, αὐτή ἡ βιντεοκασέτα
θά παίζει θά γελᾶ θά κλαίει
μισόν αἰώνα ἀπό τώρα
ὅταν στήν κουνιστή πολυθρόνα
ἀργά θά λικνίζεται ὁ ὡραῖος σκελετός σου.
Βέβαια ἡ ταινία εἶναι τρισάθλια,
ἡ ὑπόθεση γελοία,
ὁ σεναριογράφος της ἕνας ἠλίθιος
οἱ ἠθοποιοί γιά μπουλούκι ἤ καμπαρέ
τελευταίας κατηγορίας κι ὁ σκηνοθέτης
πρό πολλοῦ βαρέθηκε καί διαολοστέλνει.


III. Edit

Μπορῶ ὅμως ἀπό μακριά
πατώντας κουμπιά
νά τήν γράψω, νά τήν ξεγράψω
καί νά τήν ξαναγράψω
σβήνοντας, ἀρχίζοντας
κόβοντας καί σταματώντας
ὅπου κι ὅσο κι ὅταν
θέλω.

IV. Freeze

Ἔχω
τό παγωμένο πλάνο τῆς
αἰωνιότητας
μέ τό ἠλίθιο χαμόγελο
κάθε σπυρί καί χαλασμένο δόντι
κρατημένο.
Ἀμήχανο.

V. Fast - forward, rewind

Ψάχνω γρήγορα πρός τά μπρός
περιπέτεια, κρίση, βαριεστημάρα,
τό τέλος. Ὕστερα πιό ἀργά
ξετυλίγω τήν κάθε κίνηση
πρός τά πίσω
ὥς τήν ἀνάποδη ἀρχή της.

VI. Σενάριο καί σκηνοθεσία

Κόβω
αὐτό πού πῆγε στραβά. Βρίσκω
πρόθεση
κι ἄλλοθι.
Μετρῶ
ἀπό 'κεῖ ὥς ἐκεῖ ὁ ἄνδρας ἡ γυναίκα
περπατοῦν στό λιβάδι.
Κρατῶ χρόνους᾿
ἀρχειοθετῶ λεπτά, δευτερόλεπτα.
Ἄραγε νά κρατήσω τό βλέμμα
ἤ νά τό σβήσω;
Τό φιλί πάντως φεύγει
ὅπως καί τά λόγια πού δέν ἔπρεπε νά εἰπωθοῦν
καί λέγονται ἐκεῖνα πού χρειαζόταν.
Μιά παλίνδρομη κίνηση
μπρός πίσω ἀέναο
ὅπως συνεχίζει νά κουνιέται
ἡ κουνιστή πολυθρόνα
κι ὅταν σηκώθηκες κι ἔφυγες.
Ἕνα χαμόγελο παλίμψηστο, μπαλωμένο
ὅπως μάταια χαμογελᾶς μές ἀπό δάκρυα
κρατημένα. Ἕνα παγωμένο πλάνο.
Ἴσως νά εἶσαι ἐσύ.
Παρόν. Ζωή.

VII. Cut

Πῶς ἀδειάζει ἔξαφνα
ἡ ὀθόνη ἀπό εἰκόνα;
Ἔτσι ἀπότομα
κόβεται ὁ ἦχος;

Σέ παρακαλῶ
Δῶσε μου εἰκόνα
Δῶσε μου ἦχο
Στέλνε μου παλμούς.