Δωρεάν διαδρομή [ε]

31. Ἱστορία τοῦ Κοκκινολαίμη

Κοκκινολαίμη κοκκινολαίμη
τολμηρή κόκκινη βούλα
πάνω στό κλινικό λευκό τοῦ χειμώνα
χόρεψες σφυρίζοντας
γενναῖα τό ματάκι σου παίζοντας
καί μοῦ ζέστανες
τό στερημένο τοπίο τοῦ χειμώνα.

Ὅμως τί τήν ἤθελες
τόση ζεστασία, τόση ζωντάνια,
τέτοια γενναιοδωρία ὀνειροπαρμένε!
Ἄσπρος γάτος μ' ἕνα μάτι βγαλμένο
ὅρμησε ὁ πεινασμένος χειμώνας
κι ἔσβησε ἡ ἐλάχιστη ἐλπίδα
πού σπίθισε μαζί σου.

Γενναῖε χορευτή
ὄχι, δέ θά μᾶς συγχωρεθεῖ ἡ ζωή.

(1984)


32. Ἄνοιξη στό Τ.Ε.Ι. Ἀθήνας, Αἰγάλεω '86
(Μνήμη τῆς Μαριάννας 1952-1987)

Κατά λάθος μπῆκε τό χελιδόνι
ἀπό 'να σπασμένο τζάμι
σέ κείνη τή λερή αἴθουσα
κλειστή σέ ἄνοιξη κι ἀέρα,
σταχτιά ἀπό βρώμα, καπνό,
ἀνία, ἀδιαφορία κι ἀναποδιά
νά κάθουνται βαριά
σέ πρόσωπα ἤρεμα ἀπό πολλή ἀπόγνωση.

Χτυπιόταν μαῦρο κι ἄσπρο
πάνω σέ τοίχους, θρανία,
μαυροπίνακα πληγωμένο,
τρελλό νά φύγει νά φύγει.
Ὥσπου σέ μιά ἔσχατη βουτιά
πού ἦταν ἀπόλυτος πόθος
ἤ ἀπόγνωση σκέτη ὅρμησε
στή μοιραία κοφτερή τρύπα
πού ἀρχικά τό πρόδωσε.

Κάτι σάλεψε, σχεδόν ἀκούστηκε
ἕνας ἀναστεναγμός ἀπό 'κεῖνα
τά σκοτωμένα πρόσωπα
ὅταν σέ αὐτό τό λίγο
οὐρανοῦ πού φαινόταν γκρίζος
μέσα ἀπό τζάμια λερά
αὐτό μαῦρο κι ἄσπρο
ἀνορθώθηκε στό στοιχεῖο του.

Καί σύ, συνέχιζε τό μάθημα
σά νά μή κατάλαβες τίποτα
καθώς ἀπό τῆς Νοσηλευτικῆς τό παράθυρο
φιλικά σοῦ γράφει ὁ Πέτρος ὁ σκελετός.

Ὅμως, μᾶς ἐπισκέπτεται τό ἀπρόσμενο.

(Ἄνοιξη 1986-Σεπτέμβρης 1987)


33. Χιονιάς τό Μάρτη στή Νηρηΐδων, Παλαιό Φάληρο '87

Δέν τήν τίναξα
τήν ἀνθισμένη κορομηλιά
ἀπό τό βαρύ χιονιά
πού 'πεσε Μάρτη καιρό
στίς ἀνθισμένες Νηρηΐδες.

Ὄμορφες τρελλές κεφαλές
τρελλές μου χαῖτες
αἴφνης βαμβακιασμένες!
Μωρά παρθένος,
τώρα θά δέσει καρπό
τοῦτος ὁ παγωμένος ἀνθός
ὁ πληγωμένος:

Πολλά ἀμέλησα,
πολλά ἐγκατέλειψα,
ἀφέθηκα
καί μ' ἄφησαν.
Νωρίς πολύ καί τέλεια δόθηκα
καί γι' αὐτό ἀργά
τώρα πιά ἄνθισα.