Δευτέρα 30 Μαΐου 2011

Οι μέλισσες πριν την Άλωση

                                                                                                         Γιά τον Κώστα τον μελισσά.

 Σε χρονιές με απανωτούς θανάτους μελισσών
έφτασε στο μπαλκόνι μια μικρή μέλισσα
τρυγώντας την ανθισμένη λεβάντα.
Χτύπησε το τηλέφωνο και ανήγγειλαν
πως σ' έφεραν νεογέννητη όμορφη και γερή
επιτέλους στο σπίτι σου, Μυρτώ μου.
Κι ενώ η τηλεόραση από το διπλανό παράθυρο
βροντοφώναζε για σεισμούς, καταποντισμούς,
καταρρεύσεις πάντων και παντός,
η μικρή εργάτρια συνέχιζε σοβαρή
σαν να εκπονούσε ένα μακρόπνοο σχέδιο εργασίας
ακατάλυτης συνέχειας ενός γένους φρουρός ακοίμητος
έτοιμη το κεντρί της ν' ανασπάσει και ν' αποθάνει
για την κωδωνόσχημη οικουμένη της και τη Βασιλεύουσά της.
Ωσάν μέσα στ' ανθισμένα λουλούδια να πηγαινοερχόταν σ' επάλξεις
μικρός, μοναχικός Κωνσταντίνος Παλαιολόγος έντιμος και γενναίος
πολιορκημένος από στίφη αδυσώπητα
έμοιαζε το βουητό της νά λέει:
"την πόλιν σοι δούναι ουκ εμόν εστίν".
                                                                                                                                                            
                                     
(7-6-10/21-5-11)