Κυναίγειρος ο Ευφορίωνος

"Εν τούτω τω πόνω.." 

Ηρόδοτος 6 στ. 114

"Εν τούτω τω πόνω"

Κυναίγειρος ο Ευφορίωνος αρπάχτηκε

από την πρύμνη Μηδικού πλοίου για να το σταματήσει

κι όταν με πέλεκυ απέκοψαν τα χέρια του,

το εχθρικό πλοίο κράτησε

με τα δόντια

έως τον άκρον πόνο.

Παρών και ο αδελφός του,

Αισχύλος ο Ευφορίωνος,

"πολλά τρωθείς", λιπόθυμο

τον σήκωσαν με φορείο από το πεδίο της μάχης.

Ακόμη και στον ύπνο μας, κατέγραψε,

ο πόνος που δεν ξεχνάει

στάζει μες στην καρδιά

έως ότου, παρά τη θέλησή μας,

στην απόγνωση έρχεται η σωφροσύνη,

η χάρη η βιαιη των θεών,

και τούτο το χάραγμα κράτησε

μόνο μνήμα του

"αλκήν δ' ευδόκιμον Μαραθώνιον άλσος αν είποι..."

Ω Χριστέ μου, φοβόμαστε τον πόνο,

κοντά είναι ο Δάτις κι ο Αρταφέρνης.

Μες στο Μαραθώνιον άλσος, έλος στεκάμενο,

βούρκο με κουνούπια, βατράχια νερόφιδα,

πελαγωμένοι εμείς, δίχως μνήμη,

δίχως θάρρος, άξιο ή όχι.

Μα, δώσε παρακαλώ, εδώ μες στον σωρό,

για λίγο να ευωδιάσει άγριος μάραθος

σαν τον Κυναίγειρο ν' αντέξουμε,

σαν τον Αισχύλο να ευγνωμονούμε.